جدیدترین کتابهای چاپ شده در موسسه انتشارات علمی دانشگاه صنعتی شریف
آینده خودروهای هوشمند
نویسنده: احسان خسروی، احمد خزائی، علیمحمد افشین همتیار، بهزاد مشیری
رانندگی خودران را می توان جزو پنج فناوری کلیدی که معیاری از پیشرفته بودن کشورها هستند به حساب آورد. در اوایل دهه گذشته پژوهشگران بر این باور بودند که پیچیدگی پیاده سازی این فناوری، خصوصا در تحلیل تصاویر جاده ای، تحقق رانندگی خودران را به تعویق خواهد انداخت. ولی از سال 2012 و با گسترش روزافزون استفاده از هوش مصنوعی در زمینه رانندگی خودران، و به ویژه پیشرفت فناوری های مبتنی بر یادگیری عمیق، امیدواری به تحقق زودهنگام درک بصری از محیط اطراف و صحنه های رانندگی را افزایش داد. امروزه فناوری های مبتنی بر هوش مصنوعی در تلاش هستند که با ترکیب اطلاعات حاصل از حسگرهای مختلف نظیر دوربین، شتاب سنج، مغناطیس سنج، و رادار، رانندگی خودران را محقق سازند. مؤلفین این کتاب تلاش کرده اند که با بررسی جامع ابعاد مختلف مسئله رانندگی خودران، زمینه های لازم برای کمک به پژوهش متخصصین و علاقه مندان به این حوزه را فراهم کنند.
جریان لایۀ مرزی تئوری و کنترل
نویسنده: بیژن فرهانیه، حسین افشین
نظريۀ لايه مرزی در واقع اساسیترين بخش در شناخت و درک مباحث ديناميک سيالات است. حوزه نظری لایه مرزی بهطور مداوم در حال رشد و پيشرفت است و طيف گستردهای از مباحث پژوهشی و مهندسی کاربردی را پوشش میدهد. بدون داشتن دانش کافی از مفاهيم و فيزيک حاکم بر لايه مرزی، نمیتوان به فهم صحيح از مسائل پيچيدۀ مکانيک سيالات دست يافت.
اين کتاب در گام نخست به اهميت لايه مرزی در جريانهای لزج پرداخته است. تأکيد اوليۀ آن بر درک و تحليل جريانهای لايه مرزی برای انديشمندان و مهندسان بوده است و در ادامه به بررسی همزمان و يکپارچه فرايندهای انتقال حرارت و جرم با انتقال مومنتم پرداخته شده است.
کتاب مذکور برای دانشجويان مقطع تحصيلات تکميلی و دانشجويان سال آخر کارشناسی در حوزه مهندسی مکانيک طراحی شده است، البته با توجه به گستردگی موضوع، میتواند برای طيف گستردهای از دانشجویان فیزیک، هوا فضا، مهندسی شیمی، کشتیسازی و همچنین پژوهشگران و مهندسان شاغل در صنعت نیز سودمند و کارآمد باشد.
طبیعت گرایی؛ چیستی و چالشها
نویسنده: سید حسن حسینی، نیما نریمانی، زهرا زرگر، نیلوفر شاهین نیا، علیرضا کاظمی، روزبه زارع
جیگوان کیم (فیلسوف تأثیرگذار معاصر): «اگر فلسفۀ تحلیلی معاصر یک ایدئولوژی فلسفی داشته باشد، بدون تردید طبیعتگرایی است. طبیعتگرایی عموما مبنای انگیزهبخش برای بسیاری پروژههای فلسفی است و برنامههای «طبیعی سازی» بهوفور همه جا یافت میشوند: در نظریۀ شناخت، فلسفۀ ذهن، نظریۀ معنا، متافیزیک و اخلاق».
اُوِن فلاناگان (زیست عصبشناس و فیلسوف برجسته): «بیشتر فیلسوفان و دانشمندان در قرن بیستویک رسالت خود را امن کردن جهان برای نگاهی کاملاً طبیعتگرایانه به امور میدانند».
پیتر ون اینوگن (فیلسوف تحلیلی برجسته): «بیتردید این درست است که بیشتر فیلسوفان تحلیلی طبیعتگرایند. حتی چه بسا این درست باشد که بیشتر فیلسوفان تحلیلی مبلغان، بازیکنان تیم و هواداران شیفتۀ طبیعتگراییاند. اما توضیح این واقعیت باید روانشناختی یا جامعهشناختی یا از این دست باشد و بیتردید حتی بخشی از آن، منطقی یا فلسفی نیست».
طبیعتگرایی یک جهانبینی است که هر امری باید نسبت خود را با او تعیین کند. بر این پایه، طبیعتگرایی برنامهای عمومی برای فلسفه از جمله اخلاق، فلسفۀ زبان و ذهن، معرفتشناسی و فلسفۀ علم است. طبیعتگرایی، اگرچه تاریخی طولانی به پیشینة تاریخ بشر دارد، اما در دورۀ اخیر آنچه هویت ویژهای به او بخشیده، افزوده شدن پسوند علمی به آن است. درواقع امروز طبیعتگرایی، طبیعتگرایی علمی است، بدین معنا که هویت ایجابی آن را تنها علم و روش علمی تجربی معنا میبخشد.
فعل الهی در طبیعت
نویسنده: جواد درویش آقاجانی
پس از شیوع همهگیری کرونا در جهان در سال 2019 تحلیلهای فلسفی از تضعیف باورهای دینی به دلیل تداعی مسئلۀ شر در اذهان مردم حکایت میکرد. اما، پژوهشهای جامعهشناختی نشان میداد که بازگشت مردم به خدا و معنویت بیشتر شده است. موسسۀ نظرسنجی گالوپ در آمریکا با انتشار یک نظرسنجی نشان داد که ایمان و معنویت در 19 درصد مردم آمریکا تقویت شده و تنها در 3 درصد آنها تضعیف شده است. در آن ایام، با وجود تعطیلی بیشتر مراکز مذهبی، رابطۀ مردم با خدا از طریق دعا به ویژه برای رفع بیماری بیشتر شده بود.
کسی که برای دفع بلا و بهطورکلی مسائل اینجهانی دعا میکند، این پیشفرض را دارد که خداوند در جهان فاعلیت دارد و میتواند تاثیر عینی بر روندهای طبیعی داشته باشد.
این باور شاید یکی از مقاومترین باورهای دینی مردم در عصر علم و طبیعتگرایی است.
در حالیکه بسیاری دیگر از باورهای دینی همچون خلقتگرایی یا باور به روح و بُعد غیرمادی، به دلیل تعارض با علوم جدید در مردم کمرنگ شده است، باور به فاعلیت الهی هنوز تا اندازهای پذیرفتنی است. در عین حال، بیشتر دانشمندان، حتی آنها که خداباورند، فاعلیت الهی پس از خلق جهان را در تعارض با بنیانهای علم جدید و در راس آنها طبیعتگرایی میدانند.